PRP – Chirurgia

PRP używane jest w leczeniu ran w celu zmniejszenia stanu zapalnego i przyspieszenia regeneracji tkanek miękkich. Proces rozpoczyna przebudowę i regenerację tkanki poprzez kontrolowany stan zapalny, który wywołujemy poprzez uszkodzenie mechaniczne (igła) oraz obecność czynników wzrostu i leukocytów.

Czynniki wzrostu są niezbędne w procesie gojenia, ponieważ odpowiadają za szybką i właściwą odbudowę tkanek w fazie ziarninowania oraz za angiogenezę. Są silnymi substancjami, które wywołują chemotaksję i proliferację oraz wytwarzanie białkowych elementów macierzy przez fibroblasty i osteoblasty. Ponadto odpowiadają za angiogenezę i wywierają silne działanie chemotaktyczne w stosunku do komórek śródbłonka, fibroblastów, osteoblastów i makrofagów.

Przewlekłe rany (lub owrzodzenia) są ubytkami w skórze, które nie goją się samoistnie, wymagają długiego czasu leczenia i okresowo nawracają. Do przewlekłych ran zalicza się odleżyny, owrzodzenia żylne kończyn dolnych, owrzodzenia tętnicze (w przebiegu przewlekłego niedokrwienia), owrzodzenia neurotroficzne i owrzodzenia stóp u osób z cukrzycą (stopa cukrzycowa).

Korzystne efekty działania PRP stwierdzono w leczeniu przewlekłych ran (m.in. stopy cukrzycowej). W większości przypadków cykliczne podawanie PRP doprowadziło do szybszej epitelializacji i zamknięcia rany.

Zawarte w PRP czynniki wzrostu wzrostu (PDGF – płytkopochodny czynnik wzrostu, EGF – naskórkowy czynnik wzrostu, TGF-β – transformujący czynnik wzrostu, VEGF – czynnik wzrostu śródbłonka naczyń, FGF –  czynnik wzrostu fibroblastów) indukują:

– Migrację mezenchymalnych komórek macierzystych

– Wzrost syntezy kolagenu

– Angiogenezę

– Proliferację komórek naskórka

– Tworzenie nowych włókien kolagenowych i elastylowych